تعریف مدارا

مدارا نیز مصدر عربی است. اصل آن مدارات است از باب مفاعله. در فارسی حرف «ه» را انداخته‌اند و «مدارا» استعمال می‌شود. مدارا به معنای نرمی و ملاطفت کردن با کسی و یا به نرمی و حسن خلق با کسی رفتار کردن است. (ر. ک فرهنگ عمید ، ج 2 ، ص 1779).

احسان و نرمی اثر محبت است و خشونت و سختگیری اثر بغض است؛ و لذا نقطه‌ی مقابل محبت، بغض است و نقطه مقابل خشونت، نرمی است. (ر. ک مطهری ، مرتضی - تعلیم و تربیت در اسلام ، ص 352).